Brief aan het Thuisfront - 16 September 2007

Lieve thuisfronters,

Om te beginnen: sorry dat dit eerste berichtje zo lang op zich heeft laten wachten. Het was bijna onmogelijk om op internet te geraken, Spanje heeft ons in zijn greep!!

Ik zit hier op Daï-Linh haar nieuw kot dit mailtje te typen, en 't leven is hier goed! Al hebben we wel hard gewerkt om een aanvaardbaar kot te vinden in Salamanca.
Het is wel duidelijk dat dit de ersamus-stad bij uitstek is! Om een kot te zoeken ga je best de straat op, met een schriftje in de ene en een kaart van de stad in je andere hand, en noteer je de telefoonnummers die de Salamankezen op alle mogelijke openbare plekken ophangen. De telefoonkotjes zijn te herkennen aan de massa's wapperende advertenties die er met een stukje plakband aan vastgeplakt zijn. En het volk dat die nummers daar dan vlijtig staat over te pennen heeft het profiel van een blanke, Frans/Engels/Vlaams sprekende twintigjarige studente met een vermoeide blik en sportschoenen aan. Want in Salamanca doen ze alles te voet. De stad is niet groot, kleiner dan Leuven zelfs, en sommigen fluisteren dat de Salamankezen elke fiets die ze tegenkomen eigenhandig in elkaar vouwen en naar het schroot slepen. Onverklaarbaar, maar fiets-onvriendelijk dus.

Anyway, Daï-Linh heeft gisteren eindelijk dit kot gevonden, waar ze een appartementje deelt met Mieke, een Belgisch meisje dat hier al drie jaar woont en doctoreert in de Biologie, en een Spaans meisje dat we nog niet gezien hebben. Heel mooi, licht, net ruim genoeg en een parketvloer in heel het appartement. 't Is wel nogal buiten het centrum (20 min wandelen), maar D-L vond het echt de moeite en ik eigenlijk ook. Na al die ongezellige kamers dat we hier al gezien hebben.

Het eerste kot dat we bezochten, donderdag, heb ik uiteindelijk genomen. Ik deel een appartementje met twee uiterst gezellige Spaanse chicas en een poes. 't Is er licht en kleurrijk en ik heb het gevoel dat ik het er naar mijn zin zal hebben. De kamer zelf is aan de kleine kant, maar de kamer ernaast is het salonnetje waar er eigenlijk geleefd wordt. Woensdag kan ik erin, tot dan blijf ik bij D-L. Foto's volgen.

Tot nu hebben we in een Albergue Juvenil geslapen, die bijna uitsluitend bevolkt werd door erasmussers, van het profiel hierboven vermeld. Wij deelden als uitzondering gelukkig onze een slaapzaal met een voltallig koor. Toen we hier aankwamen was er net een feestweek begonnen in Salamanca, die gisteren beëindigd is met een groot vuurwerk. Tijdens de hele week stond de binnenstad vol kraampjes waar je cervezas en pinchos en tapas kon kopen. Gelukkig hebben de Salamankezen zich erin gespecialiseerd om in elke tapa die ze verkochten een lap vlees te verwerken. Olé! Toen ik in de tourist office vroeg waar ik vegetarisch eten kon vinden, denk ik dat ik de vrouw achter de balie een traan uit medelijden heb zien wegpinken. Zes maanden droogte, pff.

Verder: internet is een flop, Salamanca is heet, Daï-Linh is top en de Spanjaarden wreed.


Hoop dat alles lekker verloopt daar in België, dat iedereen dik aan't genieten is, maar tegelijkertijd mij ook een ietsie aan het missen want ik mis jullie wel. Wie zijn punten heeft gekregen: hoe was je uitslag? Wie nog op vakantie gaat: enjoy! Wie niet: pak uw koffers en vertrek!

Ciao!

besos,
Isabelle