zaterdag 20 oktober 2007

Facebook

Facebook ontdekt.
Voeg me toe voor meerrrrr foto's!

donderdag 18 oktober 2007

Family Moment

Mijn zusje Evel is sinds een dag of twee terug uit het Verre Oosten (Bangladesh, Calcutta) en ik ben zo blij dat ze terug is! Vandaag mocht ik mee aan tafel :)

woensdag 17 oktober 2007

Madrid, Second Edition

Dit weekend zijn we voor de tweede keer naar Madrid gegaan (Sarah, Daï-Linh en Zibby).


We bleven slapen bij een vriendin uit het Gentse: lovely Rebecca, die haar laatste jaar rechten aflegt in Madrid.

Draai je hoofdje, want de computer krijgt dit niet gedraaid. Bad bad bad mr. pc.


Eerste nachtje in Madrid weggeweest met het Amerikaanse kotgenootje van Rebecca, Jenna (met een plat Amerikaans accent: "from San Diego, California").

Sarah, Jenna, Rebecca, Daï-Linh, Stéphanie


Los Masterrrrrres en Madri'


Zaterdag kwam een Belgische vriending van Rebecca af met gratis tickets voor de Masters die daar bezig zijn (voor de tennisleken: een jaarlijks terugkerend tennistoernooi, zoals Wimbledon of Roland Garros). We hebben gesupporterd voor deze knappe jongen: Kristof Vliegen. Belgisch talent. Hij is de volgende dag helaas wel uitgeschakeld lees ik hier (Andrei Pavel (RUM) d Kristof Vliegen (BEL) 6-1 6-7(7) d.nd 6-4). Too bad.


Vliegen wint (maar niet voor lang...)


Gelukkig hebben we Nadal gezien. NADAL!! Rafael Nadal Parera, el toro Mallorciskano, hombre de mis suenos.





Elke zondagvoormiddag worden enkele Madrileense straten afgezet voor een gigantische markt, de rastro. Wel vijfhonderd kraampjes met alle soorten wierook, pulls uit lamawol, oorbellen aan €1, turkse poefen, you name it. Er loopt ongelooflijk veel volk rond, zowel türisten als buytenlanders als extranjeros, dus opgepast voor zakkenrollers.

El rastro

In Salamanca kabbelt het leven lustig voort als een voorjaarsbeekje. Universidad, tapas, zware nachtjes, Spaanse les...

Ladies night:
Daï-Linh, Lien (BE), Mélo (FR), Nikita (BE), Panterfrau (S-AFR), Alexandra (NORW)

dinsdag 9 oktober 2007

Lived in bars and danced on slacklines...

Hola folks,

Nieuws uit Salamanca! Deze week in aanbieding: moemoe op bezoek, een kort maar intens tripje naar Madrid en de ontdekking van een nieuwe sport, slacking!

Maandagavond arriveerde Odette De Oermoeder hier. En ze bracht mee: Annemie, segunda madre en voltijds moeder van Katrien. Aangezien ik naar Salamanca gereisd ben met Ryanair, mocht ik maar 15 kg bagage meenemen. Ons mama kwam hier naartoe met een tweede lading. Haar spullen stopte ze in de handbagage, en de 15 kg extra waren voor mij. Nu heb ik hier een stapel boeken van een halve meter hoog liggen en 'k heb er 5 paar schoenen bij gekregen. Pas toen was ik volmaakt gelukkig.

Terwijl ik naar de les ging, gingen zij een kathedraal bezoeken of de winkelstraat onveilig maken. Wanneer ik vrij was, gingen we samen de lekkerste restaurantjes van de stad uittesten, pepten we onze vrome christenheid wat op met een bezoekje aan zowat alle kloosters die de stad ons biedt (en dat zijn er wel wat)... 't Was gezellig, mamsi en Annemie!



Zaterdag ben ik Aida achternagereisd die de dag ervoor al naar Madrid vertrokken was. Haar vriendje Jimi heeft er een klein en bijzonder smoezelig kot. Maar hij is een muzikant, beter zelfs, een gitarist, en hij heeft het net zoals ik voor John Frusciante, dus 't is hem vergeven. Die avond zijn we naar een feestje van een vriend geweest, en 't was echt gigantisch leuk. Er bestaan helaas geen foto's van dus je kan niet meegenieten, maar volstaat het als ik je vertel dat we pas in ons bed gekropen zijn toen het buiten al licht was, en we pas zijn opgestaan om 19u 's avonds? Sublieme nacht!

De buurt waar Jimi's kot gelegen is in Madrid is el barrio de Malasaña, en het bruist er van het leven. De straten zijn gevuld met de gezelligste bars, de muren staan vol arty graffiti's, in de winkeltjes vind je allerhande grappige spulletjes... me gusta! Als je daar even rondloopt, merk je wel dat Salamanca voornamelijk in leven gehouden wordt door de studenten die er wonen. Verder is er eigenlijk relatief weinig te beleven. Salamanca wordt namelijk bestuurd door een eerder rechtse partij, PARTIDO POPULAR (PP), die niet al te veel energie steekt in cultuur...

Vrijdag arriveerde Pommes (Manzanitas), het vriendje van Dai-Linh hier. Gisteren hebben ze me samen ingewijd in de sport van het slacken. Je spant een koord tussen twee bomen (stevig genoeg, bergbeklimmerstouw), en de bedoeling is dat je er op gaat staan en pasjes zet zonder je evenwicht te verliezen. Wanneer je dat kan, kan je dan proberen kunstjes te doen zoals draaien of springen. Very much fun!







Daï-Linh en ik zijn ingeschreven voor salsa-lessen. Dat doen we via een actie van de universiteit. Twee avonden per week oefenen we op latino-billenschudden. En met mijn kotmaatje Olga ga ik ook twee keer per week yoga'en.

Na de les zetten de meisjes zich in traditionele houding rond onze latino-leraar (ok, het moet gezegd: rauwtsch!): op de knieën, met smachtende blik en zweethanden

donderdag 4 oktober 2007

Ik heb de instellingen wat veranderd zodat vanaf nu iedereen commentjes kan plaatsen.

Life

Om het academiejaar te openen organiseerde senor el rector een open-air concert. Daar zijn we naartoe gegaan, en we hebben foto's. Het bandje dat speelde waren de Sunday Drivers, beetje mellow maar wel leuk.




Minerva, Olga, Isa, D-L, Mathilde


Op het kot van den Daïe staan er leuke planten...




De rest van onze tijd vullen we met eten. Tapas, cana con limon (bier met citroenlimonade), tortillas (veel!), vino...

Tapasbar: Jimi, Aida, Mathilde, Icky & Daï-Linh



Diner chez D-L: Melo, prince formerly known as the artist formerly known as prince, Sarah en Laura

In de aula


Kleurenfoto's!

Salamanca is een heel mooi stadje. Heel klein en met brede wandelstraten. Regel 1: als je ergens naartoe gaat, doe je dat te voet: "camina, no corras."
Heel de binnenstad is uitgeroepen tot UNESCO-werelderfgoed.


De kathedraal

Plaza Mayor

Het Spaanse binnenland is heel dunbevolkt. Als je de trein neemt vanuit Madrid naar Salamanca rijd je door een landschap dat helemaal dor en leeg is. Beetje 'middle of nowhere'-gevoel. Ook wanneer je vanop een hoog plekje in Salamanca uitkijkt op de omgeving zie je in de verte nergens enig teken van leven...

Uitzicht vanuit parkje


De straten in Salamanca zijn multidimensionaal.. ik krijg de foto's niet gedraaid