Nieuws uit Salamanca! Deze week in aanbieding: moemoe op bezoek, een kort maar intens tripje naar Madrid en de ontdekking van een nieuwe sport, slacking!
Maandagavond arriveerde Odette De Oermoeder hier. En ze bracht mee: Annemie, segunda madre en voltijds moeder van Katrien. Aangezien ik naar Salamanca gereisd ben met Ryanair, mocht ik maar 15 kg bagage meenemen. Ons mama kwam hier naartoe met een tweede lading. Haar spullen stopte ze in de handbagage, en de 15 kg extra waren voor mij. Nu heb ik hier een stapel boeken van een halve meter hoog liggen en 'k heb er 5 paar schoenen bij gekregen. Pas toen was ik volmaakt gelukkig.
Terwijl ik naar de les ging, gingen zij een kathedraal bezoeken of de winkelstraat onveilig maken. Wanneer ik vrij was, gingen we samen de lekkerste restaurantjes van de stad uittesten, pepten we onze vrome christenheid wat op met een bezoekje aan zowat alle kloosters die de stad ons biedt (en dat zijn er wel wat)... 't Was gezellig, mamsi en Annemie!
Zaterdag ben ik Aida achternagereisd die de dag ervoor al naar Madrid vertrokken was. Haar vriendje Jimi heeft er een klein en bijzonder smoezelig kot. Maar hij is een muzikant, beter zelfs, een gitarist, en hij heeft het net zoals ik voor John Frusciante, dus 't is hem vergeven. Die avond zijn we naar een feestje van een vriend geweest, en 't was echt gigantisch leuk. Er bestaan helaas geen foto's van dus je kan niet meegenieten, maar volstaat het als ik je vertel dat we pas in ons bed gekropen zijn toen het buiten al licht was, en we pas zijn opgestaan om 19u 's avonds? Sublieme nacht!
De buurt waar Jimi's kot gelegen is in Madrid is el barrio de Malasaña, en het
bruist er van het leven. De straten zijn gevuld met de gezelligste bars, de muren staan vol arty graffiti's, in de winkeltjes vind je allerhande grappige spulletjes... me gusta! Als je daar even rondloopt, merk je wel dat Salamanca voornamelijk in leven gehouden wordt door de studenten die er wonen. Verder is er eigenlijk relatief weinig te beleven. Salamanca wordt namelijk bestuurd door een eerder rechtse partij, PARTIDO POPULAR (PP), die niet al te veel energie steekt in cultuur...Vrijdag arriveerde Pommes (Manzanitas), het vriendje van Dai-Linh hier. Gisteren hebben ze me samen ingewijd in de sport van het slacken. Je spant een koord tussen twee bomen (stevig genoeg, bergbeklimmerstouw), en de bedoeling is dat je er op gaat staan en pasjes zet zonder je evenwicht te verliezen. Wanneer je dat kan, kan je dan proberen kunstjes te doen zoals draaien of springen. Very much fun!
Daï-Linh en ik zijn ingeschreven voor salsa-lessen. Dat doen we via een actie van de universiteit. Twee avonden per week oefenen we op latino-billenschudden. En met mijn kotmaatje Olga ga ik ook twee keer per week yoga'en.
Na de les zetten de meisjes zich in traditionele houding rond onze latino-leraar (ok, het moet gezegd: rauwtsch!): op de knieën, met smachtende blik en zweethanden
1 opmerking:
Jullie lopen daar nog steeds in topjes? On ge luk ki ge smilie.
Een reactie posten